November 2019, ruim zeven jaar na Geteld, geteld.

En de voorbereidingen voor deel drie zijn al in volle gang.

In 2019 verscheen overigens ook de Roemeense vertaling van de trilogie, door de onvolprezen Marius Tabacu. Een belangrijke mijlpaal, omdat de roman zich voor een groot deel afspeelt in Transsylvanië, wat nu deel van Roemenië is. Ook Roemeense lezers kunnen nu achter de coulissen van hun nationale geschiedenis kijken vanuit Bánffy’s perspectief .

András Forgách en ik stonden met zijn boek De akte van mijn moeder in mijn vertaling op de longlijst voor de Europese Literatuurprijs 2019. Een paar maanden glorie, totdat de shortlist bekend werd. Wij stonden er niet op, maar dat mag de pret niet drukken. Het was toch een hele eer: door twaalf grote Nederlandse boekhandels gekozen worden en op een lijst van twintig beste Europese vertaalde boeken van het afgelopen jaar terechtkomen.

Hier is de link: http://www.europeseliteratuurprijs.nl/2019/longlist.php

En dit is de shortlistselectie. Heel nuttig, zulke lijstjes, als je op zoek bent naar goed leesvoer voor nu of later!

Shortlist 2019

De shortlist voor de Europese Literatuurprijs 2019 is tijdens een feestelijke avond in SPUI25 in Amsterdam bekendgemaakt. De jury selecteerde uit de longlist vijf prachtige romans die de diversiteit en rijkdom van de Europese literatuur illustreren en elk een groot lezerspubliek verdienen.

De volgende titels zijn genomineerd (in alfabetische volgorde op naam van de auteur):

• Arno Geiger Onder de Drachenwand, uit het Duits vertaald door Wil Hansen (De Bezige Bij)
• Geir Gulliksen Het verhaal van een huwelijk, uit het Noors vertaald door Geri de Boer (Ambo Anthos)
• Marek Šindelka Materiaalmoeheid, uit het Tsjechisch vertaald door Edgar de Bruin (Das Mag)
• Ali Smith Winter, uit het Engels vertaald door Karina van Santen en Martine Vosmaer (Prometheus)
• Éric Vuillard De orde van de dag, uit het Frans vertaald door Liesbeth van Nes (Meulenhoff)

rem·i·nisc·ing = to recall past experiences, events, etc.; indulge in reminiscence.

Is what I have been doing this past month, after returning to Europe from the USA, where I got to spend one whole month as a literary translator in a Writer’s Residency at this marvelous place called Art Omi, in Ghent, NY.

For thirty days I was surrounded by soothing and relaxing nature, inspired by kindred spirits, living in the well-organized and incredibly friendly intellectual bubble of Ledig House and its cottages, accompanied by writers and translators from everywhere, who became friends too. This four-week period was in fact quite a stretch as it was spent so far away from my beloved ones for so long, but I wouldn’t have want to miss out on it. And my beloved ones were game.

What amazed me, among so many other things, was the sensation of privilege that exists when one is nurtured beyond expectation. We were living there as chosen ones, and of course we were, in fact, chosen. But nothing prepared me for the level of attention, helpfulness, dedication and support that I experienced at this very special spot in the world, which is hidden in the Architecture fields and Sculpture park of Art Omi.

What a relief to know that places like this exist.

http://www.artomi.org/residencies

“Eljött a paradicsomültetés ideje. Édes Istenünk, dícsérjük ezt a gyümölcsöt és hálát adunk létezéséért és fejlődéséért. Üdvözöljük a paradicsomot – a vidám, illatos falatot, mely élelmez és túlél, gyarapodik és életet hoz. És csak ad és ad és ad. Kerekded nyári vidámság. Szárának illata a nyár öröme, igérete és pazarsága. Szárai reménységet és elragadtatást illatoznak. És csak ad és ad és ad.

Édes Isten, adj erőt a beporzó méhek szárnyainak és lábainak, őrizz meg jégesőtől és fagytól, adj meleg napokat és üdítő esőket. Frissítsd és szépítsd kertjeinket és asztalainkat. Üdíts fel paradicsommal.

Örvendjünk és örvendezzünk! Ünnepeljük a téli mártások bíbor lelkét! Íme a gyönyörű íz! Íme az olajozott élénkpiros holdak amelyek bukdácsoló olivákkal búvárkodnak az ecetes saláta tengerében. Örvendezzünk!

Örvendezésünk legyen hálaadásunk a paradicsomért.

Ámen”

 

Eredeti szöveg forrása: Michael Leunig: When I talk to you (2014)
Fordította: Hermán M. Rebekka

Voor alles zijn wij steeds te laat
De reis naar hier duurt vast heel lang
vermoeid en triest is onze gang
Voor alles zijn wij steeds te laat

Zelfs rustig sterven lukt ons niet.
Wanneer de Dood ons straks bezoekt
ontbrandt ons hart in rode gloed.
Zelfs rustig sterven lukt ons niet.

Wij zijn voor alles steeds te laat.
Verlaat zijn onze dromen en successen,
ons veilig thuis, de rust en onze kussen.
Voor alles zijn wij steeds te laat.

Endre Ady: Altijd te laat
Ady Endre: Akik mindig elkésnek (Vér és arany – 1907)

Vertaling: Rebekka Hermán Mostert

 

 

Hij is er! (of: Ze is er…!)

De vertaling is verschenen, en draagt een andere titel dan ik had gedacht. Zo gaan deze dingen. Ik heb het nog niet in handen gehad, maar het schijnt er mooi uit te zien.

Het boek kreeg al een mooie recensie in Trouw, en ik mocht erover vertellen op de radio, in Met het Oog op Morgen. Iemand stuurde me bericht van een aankondiging in De Volkskrant, en zo zijn er nog wat dingen, meteen in de eerste week na publicatie. Mooi!

Hier is de recensie in Trouw, door Sofie Messeman:
https://www.trouw.nl/samenleving/andras-forgach-schreef-een-magistrale-roman-over-foute-ouders~

Dit was het radiogesprek op 8 november met Lucella Carasso over het boek van András Forgách in Het Oog op Morgen, tussen 0:37-0:47

De titel van het geluidsfragment is bepaald hijgerig en dekt de lading helemaal niet, maar dat is de keuze van de radioredactie.
https://www.nporadio1.nl/nos-met-het-oog-op-morgen/onderwerpen/479464-de-hongaarse-schrijver-andras-forgach-werd-verraden-door-zijn-moeder

 

“De volgende ochtend klopte luitenant Dóra al vroeg op de deur van mevrouw Pápai’s woning in het Veteranentehuis. Toen hij na een luid ‘Binnen!’ de deur opende, striemde het geluid van Johann Sebastian Bachs Dubbelconcert voor twee violen hem in het gezicht. De kamer was gevuld met vioolmuziek. Mevrouw Pápai zat naast de platenspeler aan het einde van de kamer voor het grote raam, alleen haar silhouet was zichtbaar. Ondertussen bewoog ze zacht haar hoofd op het ritme van de muziek, en vanuit de deur was te zien dat ze iets aan het naaien was. Met een bril op haar neus prikte ze met een naald in een donkerblauwe fluwelen lap.” (Citaat uit: De akte van mijn moeder. András Forgách. Cossee, 2018)

 

Introitus

Wie ontsluit het dichtgeslagen boek?
Wie klieft de ondoorbroken tijd?
Bladerend van dageraad tot dageraad
De vellen tillend en omslaand?

De hand te steken in een ongekende brand
Wie van ons waagt het? En wie waagt te speuren
in het dicht gebladerte van het gesloten boek,
wie durft? En hoe, met blote hand?

En wie van ons vreest niet? Wie zou niet vrezen,
wanneer zelfs God de ogen sluit,
en alle engelen vallen
en alle creatuur in duister wordt gehuld?

Het lam onder ons, hij vreest niet,
hij alleen, het lam dat werd gedood.
Hij trippelt over de glazen zee
en bestijgt de troon. En opent het boek.

 

János Pilinszky (1961): Introitus
Pilinszky János: Introitusz. Vigilia, 1961 dec.
Bron/Forrás: Pilinszky János összes versei, Osiris Kiadó 1992-2003, 64.

Vertaling: Rebekka Hermán M.