Wat echt vre-se-lijk is?
Als je een beestje of een eng reptiel moet vertalen, en je zoekt het op in Google… Tegenwoordig krijg je niet alleen links naar teksten, maar meteen ook maar plaatjes erbij, en als je dan op zoek bent naar een “lótetű” heb je een probleem. Vooral als je zo gruwelijk de koude rillingen krijgt van keversoortigen en aanverwante beestjes. Voor dit specifieke dier zat ik ook nog met een barre herinnering, van ergens in een zomer in een lemen huisje op het platteland, waar op een late namiddag een zwaarbewapende en enorme kever door de voorraadkamer rondrende. We hebben het beest geisoleerd met een glazen ovenschaal, en konden zodoende minutenlang geobsedeerd staren naar zijn agressieve pogingen om door de glazen wand heen te rennen. Hij maakte een herrie! En hij was lelijk! De koude rillingen bleven nog urenlang over mijn rug lopen, en alleen de zekerheid dat het beest niet meer onder de levenden was (met dank aan Tátá de dappere, die het enge dier onschadelijk heeft gemaakt – en niet zomaar losgelaten in de tuin, want hij bleek erg schadelijk voor allerlei gewassen, vrat de wortels en de knollen op…) maakte veel goed. Dat is nu bijna tien jaar geleden.
En dan opeens is ie daar weer, in een vertaalopdracht. Ik heb het overleefd, maar een plezier was het niet. Zou dat de prijs van de modernisering zijn? Als ik de betekenis van ‘enge’ woorden in een papieren woordenboek opzoek, krijg ik er hoogstwaarschijnlijk geen illustratie bij, maar dat kost vijf keer meer tijd.
Tja. Bij deze blog komt dus geen plaatje.